Dzień dobry
Dzisiejszy artykuł dotyczyć będzie rodzajów, budowy i właściwości szczypiec ręcznych. Jest to sprzęt, który obok młotków i śrubokrętów jest w większości wypadków używane w wszelkiego rodzaju pracach .

Budowa szczypiec opiera się na wykorzystaniu dźwigni, która umożliwia zamienić niewielką siłę dłoni przyłożoną do rękojeści na zdecydowanie większą siłę, która pojawia się na szczękach i pozwala efektywnie ściskanie lub cięcie.
Im dłuższe kamiona szczypiec tym siła zaciskania jest większa. Jeżeli konieczne jest uzyskanie znacznej siły zacisku, odległość od rękojeści do podparcia - nitu łączącego musi być większa, a odległość od złącza do szczęk lub ostrzy musi być możliwie jak najmniejsza.
Nie we wszystkich wypadkach jest to warunek podstawowy. Przykładowo w szczypcach przeznaczonych dla elektryków i elektroników, priorytetowe jest przystosowanie tych narzędzi do pracy w trudno dostępnych miejscach, lub długość i kształt szczęk.
Początki szczypiec w Europie sięgają drugiego tysiąclecia p.n.e. Czyli do czasu kiedy ludzie rozpoczęli wykożystywać rudy żelaza. Szczypce wykorzystywali kowale i smolarze. Kowalom pozwalały na trzymanie ich podczas kucia na kowadle. Hutnikom na wyciąganie tygli z dymarek i zlewaniu stali do form.
Postać współczesnych szczypiec nie różni się prawie wcale od tych używanych w czasach starożytnych.
Liczba rodzajów szczypiec wzrastała wraz z rozwojem techniki, a później w związku z wykorzystaniem na skalę masową maszyn. Obecnie wyróżnia się 100 różnych popularnych typów szczypiec. Ilość szczypiec wysoko wyspecjalizowanych wciąż rośnie. Oczywiście takie specjalistyczne narzędzia rzadko pojawiają się w sklepach. Z reguły są one robione ewentualnie przerabiane z standardowych szczypiec i przystosowane do szczególnych operacji. Wytwarza się je w bardzo małych partiach, sięgających czasami kilkadziesiąt sztuk.
Czołowymi producentami w Europie są Knipex, Wiha, Bahco, Gedore, NWS, Facom, Wera, Stanley, Irvin w Polsce Kuźnia, Juko.

Podstawowy podział szczypiec:
Ze względu na kształt szczęk.

https://domtechniczny24.pl/szczypce-zbrojarskie.html

Istnieją trzy podstawowe kształty (w przekroju poprzecznym) szczęk: płaskie, półokrągłe i okrągłe. Spotkać można także indywidualne kształty do odrębnych zastosowań.
Ze względu na zastosowanie:
Szczypce tnące (szczypce boczne, szczypce czołowe, obcęgi do usuwania gwoździ ). Mają różnego rodzaju krawędzie tnące, bardzo ostre ( ostrza bez skosu ) dla elektroników do cięcia cieńkich przewodów, do obcinania plastikowych nadlewek elementów z wtryskarek. Ostrza ze skosem do standardowych zastosowań i i ostrza o dużym kącie do cięcia elementów stalowych.
Szczypce zaciskające, szczypce płaskie, szczypce do rur , szczypce samozaciskowe o różnych kształtach szczęk.
Szczypce uniwersalne, zaciskające i tnące takie 2 w jednym. Są to chyba najbardziej popularne narzędzia. Z regułyich szczęki mają licząc od nita mocującego: ostrza tnące, kształtowe zębate wcięcia do ściskania elementów okrągłych. A na końcu dwie płaskie zębate powierzchnie do chwytania blach. Występują jako: szczypce uniwersalne, szczypce tnące wydłużone, szczypce radiowo-telefoniczne.
Szczypce składają się z trzech podstawowych elementów:
1 Dwóch rękojeści którymi łapie się narzędzie. Rękojeści powinny być opracowane zgodnie z zasadami ergonomii, tak aby praca szczypcami była pewna i wygodna dla dłoni.
2 Trzpienia łączącego, czyli osi szczypiec. Złącze nie może mieć żadnych luzów, i jednocześnie nie może być mocno spasowane. Jednocześnie przy otwieraniu i zamykaniu jedną ręką, nie może stawiać oporów. Przeważnie są to bolce o specjalnej konstrukcji lub specjalnie profilowane śruby z nakrętką samokontrującą.
3 Główki ze szczęką zaciskającą i ostrzem tnącym. Krawędzie główki powinny być dokładnie oszlifowane do odpowiedniego kształtu.

Ze względu na kształt ostrza wyróżniamy:
Szczypce boczne. Popularnie zwane obcinaczkami, których krawędź tnąca jest równoległa do linii ramion i znajduje się blisko brzegu szczypiec. Jest to bardzo rozbudowana grupa narzędzi o zróżnicowanej długości, różnym kształcie i ostrzach dostosowanych do cięcia w różnych warunkach.

Szczypce środkowe, konstrukcja zapewnia długą żywotność, co skutkuje wysoką wydajnością cięcia. Wymagają jednak większej siły nacisku.
Szczypce tnące czołowe oraz kątowe używane są wtedy, kiedy dostęp do przecinanego elementu jest ograniczony. Krawędzie tnące są prostopadłe lub nachylona pod kątem do ramion. Mogą być także użyte w sytuacji, kiedy zależy nam aby drut został przycięty blisko jakiejś powierzchni.

Wszystkie szczypce są odkuwane ze stali stopowej lub niestopowejProdukowane szczypce wykonuje się z odkuwek i odpowiednio obrabia. Jako materiał używa sięstali chromo wanadowej lub stali narzedziowej stopowej.Sposób produkcji opisany w oddzielnym artykule.

I na koniec temat czasami pomijany - okładziny szczypiec.
Rękojeści muszą zawsze spełniać fundamentalne normy ergonomii i funkcjonalności.
Wyróżniamy rękojeści stalowe i z różnego rodzaju tworzyw.
Stalowe rękojeści to nic innego jak odpowiednio obrobione ramiona pomalowane lub galwanizowane.
Rękojeści z tworzyw pełnią funkcję identyfikacyjną, ergonomiczną i zabezpieczającą -znaczek 1000V.
I tu uwaga pra pod napięciem tylko z narzędziem zcertyfikatem 1000V spełniającym normy bezpieczeństwa wg norm IEC 60900, DIN EN 60900, VDE0680.

Wszystkie szczypce izolowane firmy KNIPEX są sprawdzane pod wieloma względami, aby zapewnić maksimum bezpieczeństwa użytkownikowi.

Testy obejmują:

Wytrzymałość dialektryczna
Wszystkie szczypce są testowane indywidualnie. Badanie polega na sprawdzeniu pod napięciem 10 000 V AC. Po zatwierdzeniu dopuszczone do obrotu pod napieciem 1000 V AC. Daje to 10 krotny współczynnik bezpieczeńtwa.

Testy na odporność izolacji
Po zanurzeniu w wodzie na 24 h i testuje pod napięciem 10000V przez 3 minuty. Jednocześnie wyznaczane są wszystkie przebicia prądu. Pozwala to wyeliminować możliwość przeskoku iskry z izolacji na nieosłoniętą główkę szczypiec lub możliwość przebić.

Pomiary materiału izolacyjnego
Pod naciskiem 20 N, w temperaturze +70o C i pod napięciem 5 000 V AC rękojeści poddawane są testowi na dielektryczne przebicie izolacji.

Pomiary rękojeści
Pomiar jest przeprowadzany w temperaturze -25o C. Materiał, z którego wykonano izolację zachowuje twardość potrzebną do przyjęcia uderzenia przyrządu testowego bez pęknięć i rys.

Testy na przyleganie
Bardzo istotny test przylegania materiału, z którego wykonano okładzinę, ma na celu wykazanie trwałej przyczepności izolacji do narzędzia. Test polega na poddawaniu szczypiec sile nacisku 500 N przez 168 h w temperaturze +70o C.
i
Test palności
Niski wskaźnik palności izolacji likwiduje ryzyko pożaru.